τα παραμύθια μας


ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

"η τεμπέλικη τζουγγράνα"

ΜΙΑ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΑ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο ήταν πολύ τεμπέλα και κάθε φορά που ερχόταν η σειρά της να καθαρίσει διαρκώς έβρισκε δικαιολογίες για να το αναβάλει. Και έτσι οι μέρες περνούσαν, και μαζί οι εποχές, ώσπου ένα ωραίο φθινόπωρο που ξύπνησε από τον βαθύ της ύπνο, βρέθηκε να είναι καλυμμένη με λογής λογής πεσμένα φύλλα δέντρων.

"Εσύ είσαι πιο τεμπέλα κι από μένα", της είπε ένας γάιδαρος που είχε ξαπλώσει εκεί κοντά στο πλάι της το προηγούμενο βράδυ. Έπειτα σηκώθηκε στα τέσσερά του πόδια, τίναξε τα φύλλα από πάνω του, και της έδειξε τον κήπο, ο οποίος ήταν τόσο γεμάτος φύλλα που δεν μπορούσε να περπατήσει κανείς σε αυτόν.

"Αν είναι δυνατόν, να με πει εμένα τεμπέλα ένα... γαϊδούρι", σιγομουρμούρισε αυτή και έπιασε απευθείας δουλειά για να του αποδείξει πόσο λάθος είχε. Έτσι άρχισε να καθαρίζει και να καθαρίζει, και ό,τι φύλλο έβρισκε μπροστά της με πολλή υπομονή το μάζευε και το άφηνε μέσα σε μια μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών. Αφού ίδρωσε και μόχθησε πολύ, μετά από αρκετή ώρα κάθισε να ξαποστάσει. Με μεγάλη της χαρά παρατήρησε πως σχεδόν είχε τελειώσει.

"Τα κατάφερα!", φώναξε στον γάιδαρο, για να του δείξει πως άδικα την κατηγόρησε, κι αυτός συμφώνησε πως είχε κάνει όντως πολύ καλή δουλειά. Δεν πρόλαβε όμως να ξαποστάστει λίγο και είδε να φυσάει ένας πολύ δυνατός άνεμος, ο οποίος άρχισε να ρίχνει κι άλλα φύλλα κάτω και να της χαλάει όλη τη δουλειά.

Πάνω στον πανικό της άρχισε να κάνει ακροβατικά για να προλάβει τα φύλλα πριν φτάσουν στο έδαφος. Όσο περισσότερο τεντωνόταν, τόσο ο άνεμος φούντωνε και έριχνε ακόμη περισσότερα φύλλα κάτω με μανία. Πεισμωμένη συνέχισε τον αγώνα της, χωρίς όμως να καταφέρνει τίποτα, αφού τα φύλλα ήταν τόσο πολλά που είχε χάσει το μέτρημα. Ώσπου κάποια στιγμή κουράστηκε και έβαλε φωνή δυνατή στα δέντρα: "είναι άδικο, τα παρατάω!".

Αυτά τότε ξέσπασαν σε δυνατά γέλια μαζί της, αφού τόσο καιρό τεμπέλιαζε και στην πρώτη δυσκολία είπε να τα παρατήσει. Τα φύλλα όμως που έπεφταν κάτω απ' τη δύναμη του ανέμου την κατάλαβαν και την λυπήθηκαν. "Χόρεψε μαζί μας", της είπαν, και άρχισαν να πέφτουν αργά ώστε να τη βοηθήσουν να τα προλάβει.

Αυτή πάλι μόλις το άκουσε ενθουσιάστηκε, αφού τόσο καιρό έβλεπε το καθάρισμα σαν αγκαρία και όχι σαν ευκαιρία για χορό. Έτσι άρχισε να κινείται στον ίδιο ρυθμό με τον οποίο έπεφταν τα φύλλα, πιάνοντάς τα στον αέρα ένα - ένα, ακριβώς στην ώρα που έπρεπε ώστε να μην προλάβει να φτάσει κανένα στο έδαφος πριν το μαζέψει. Αυτά βλέποντάς την να το καταφέρνει σιγά - σιγά επιτάχυναν ώστε να την δυσκολέψουν τόσο, ώστε να επιταχύνει κι αυτή χωρίς να τα παρατήσει. Λίγη ώρα μετά, και αφού η τσουγκράνα έμαθε να κινείται με τόσο μεγάλη ευκολία και ρυθμικότητα ώστε να τα προλαβαίνει όλα, όλα τα δέντρα του κήπου, μαζί και ο γάιδαρος, την καταχειροκρότησαν και παραδέχθηκαν την αξία της.

Η καλή μας τσουγκράνα πάλι, τόσο χάρηκε για το χειροκρότημα, που από εκείνη τη μέρα άρχισε να βλέπει τις εργασίες στον κήπο σαν ευκαιρία να εξασκήσει το ταλέντο της στο χορό αντί για αγγαρία.

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ





...ώρα για παραμύθι....

7/2/2021

Ο Κουτσοφλέβαρος

 Μια φορά κι έναν καιρό σε μια τεράστια σπηλιά ζούσαν οι δώδεκα μήνες τρώγοντας, πίνοντας και περιμένοντας ώσπου να έρθει η σειρά του καθενός. Μέσα στη σπηλιά είχαν βάλει ένα βαρέλι γεμάτο με κρασί κι όταν ήρθε η ώρα να το πιουν άνοιξε ο καθένας από μια τρύπα κι έβαλε τη βρύση του. Ο Μάρτης έβαλε τη βρύση του όσο πιο χαμηλά μπορούσε. Οι άλλοι μήνες τον κορόιδευαν πως έτσι θα πιει τα κατακάθια, αλλά αυτός χαμογελούσε πονηρά. Είχε το σκοπό του.

Έτσι περνούσαν οι μέρες και οι νύχτες και οι μήνες διασκέδαζαν πίνοντας από λίγο κρασί τη φορά προσεχτικά για να μην τους τελειώσει γρήγορα. Μια μέρα όμως που έλειπαν οι άλλοι μήνες, ο Μάρτης άνοιξε τη βρύση του και ρούφηξε όλο το κρασί. Όταν επέστρεψαν οι υπόλοιποι μήνες έτρεξαν διψασμένοι προς το βαρέλι.

-Μάρτη, φέρε μας κρασί φώναξε ο Θεριστής που φορούσε ψάθινο καπέλο και στο χέρι του κρατούσε ένα δρεπάνι.

-Ναι, ναι κρασί, φώναξαν και οι άλλοι μήνες.

-Μα δεν τα μάθατε; φώναξε γελώντας ο Νοέμβρης.

-Τι να μάθουμε; ρώτησε ο Αλωνάρης που το κεφάλι του ήταν ξερό και άγονο σαν το αλώνι.

-Ο Μάρτης ξαναπαντρεύτηκε και τώρα έχει δυο γυναίκες, μια όμορφη και φτωχιά και μια άσχημη και πλούσια. Όταν είναι με την όμορφη ο καιρός είναι καλός ,ενώ όταν είναι με την άσχημη βρέχει και χιονίζει…

Ο Απρίλης που ήταν ο πιο όμορφος από όλους τους μήνες γελούσε. Γελούσε γιατί σε λίγες μέρες θα τελείωναν οι μέρες του Μάρτη και θα ερχόταν η σειρά του.

-Κρασί, κρασί ακούστηκε τότε η φωνή του Φλεβάρη. Τι μας νοιάζει εμάς τι κάνει ο Μάρτης με τις γυναίκες του; Κι έτρεξαν όλοι στο βαρέλι. 

Εκεί όμως βρήκαν το Μάρτη ξαπλωμένο, με τη μακριά του φουστανέλα μούσκεμα από το κρασί! Οι άλλοι μήνες άρχισαν να γελάνε μόλις όμως άνοιξαν τη βρύση τους να πιουν τίποτα! το στόμα τους γέμισε αέρα. Τότε κατάλαβαν πως ο Μάρτης τους ήπιε όλο το κρασί από το βαρέλι και θυμωμένοι άρχισαν να τον βαράνε με κλοτσιές και μπουνιές. Τον έκαναν μαύρο από το ξύλο. Όμως ο Μάρτης είναι ο πιο δυνατός από όλους τους μήνες και τον φοβούνται ακόμα και οι άνθρωποι, και πιο πολύ η γριά Γαλανή.

-Φύλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια έλεγε.

 

Η γριά Γαλανή είχε δέκα κατσίκες και έλπιζε να κάνουν κατσικάκια, να τα πουλήσει ώστε να μπορέσει να ζήσει. Έτσι κι έγινε. Οι κατσίκες γέννησαν και τα κατσικάκια χοροπηδούσαν χαρούμενα. Κι ενώ ο Μάρτης έφτανε στο τέλος του, βροντές ηχούσαν στον αέρα κι ένα παγωμένο χαλάζι χτύπησε την καημένη γριούλα στο πρόσωπο την ώρα που έτρεξε να περιμαζέψει τα κατσικάκια στο μαντρί.

       -Στα κομμάτια να πας, παλιό- Μάρτη, είπε. Δε σε έχω πια ανάγκη, σε λίγο έρχεται ο καλός και ζεστός Απρίλης, φώναξε η γριά Γαλανή.

Όμως ο Μάρτης την άκουσε, θύμωσε πολύ κι αποφάσισε να την τιμωρήσει. Έτσι όταν τον επισκέφτηκε ο ήρεμος και καλός Φλεβάρης για να του ζητήσει συγνώμη για το ξύλο που του έριξε μαζί με τους άλλους μήνες, ο Μάρτης έκανε πως το είχε ξεχάσει. Είχε το σχέδιό του. Κέρασε με κρασί τον Φλεβάρη κι όταν τον ζάλισε καλά καλά του είπε:

-Ξέρεις Φλεβάρη, σήμερα τελειώνει η σειρά μου και αύριο έρχεται η σειρά του Απρίλη. 

Ο Φλεβάρης θύμωσε γιατί δεν συμπαθούσε καθόλου τον Απρίλη που ήταν όμορφος με ξανθά μαλλιά και όλα τα  κορίτσια ήταν ερωτευμένα μαζί του.

-Λέω να τον κάνουμε να σκάσει από το κακό του, είπε ο Μάρτης. Να μου δανείσεις δυο μέρες σου, τις χειρότερες με βροχή και χαλάζι.

-Στις δίνω είπε ο Φλεβάρης μουδιασμένος μιας και οι μήνες δε δίνουν εύκολα τις μέρες τους.

 

Κι έτσι η γριά Γαλανή εκεί που περίμενε να έρθει ο Απρίλης, έπεσε τέτοιο χαλάζι που δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Δεν είχε που να κρυφτεί…

Ο Μάρτης, όταν η καταστροφή τελείωσε, γύρισε στη σπηλιά. Τον είδε ο Φλεβάρης και του ζήτησε πίσω τις δύο του μέρες.

-Ποιες μέρες, είπε αυτός. Αυτές είναι οι μέρες της γριάς. 

Κι έτσι έμεινε ο Φλεβάρης με εικοσιοχτώ μέρες μόνο, γι’αυτό και τον λένε Κουτσοφλέβαρο.

 

 

Το διήγημα αυτό του Ανδρέα Καρκαβίτσα "Ο Κουτσοφλέβαρος", από το βιβλίο "Τα Ελληνικά", εκδόσεις Παπαδόπουλος 

 


Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι

Mια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ'ένα μακρινό βασίλειο ένας όμορφος πρίγκιπας με τη μητέρα του τη βασίλισσα. Είχε φτάσει πια ο καιρός να παντρευτεί αλλά εκείνος ήθελε για γυναίκα του μόνο μια αληθινή πριγκίπισσα. Έψαχνε παντού αλλά καμιά από τις κοπέλες που συναντούσε δεν ήταν πραγματική πριγκίπισσα. Ένα βράδυ είχε ξεσπάσει μια απαίσια καταιγίδα.  

Όλοι στο παλάτι είχαν κουκουλωθεί κάτω από τα κρεβάτια τους και άκουγαν τα μπουμπουνητά και έβλεπαν τις αστραπές από τα παράθυρα τους. Ο πρίγκιπας ετοιμαζόταν να πάει για ύπνο όταν άκουσε χτυπήματα στην πόρτα του παλατιού.

-Ποιος να γυρίζει έξω μια τόσο βροχερή νύχτα; σκέφτηκε και πήγε να ανοίξει την πόρτα.

Μπροστά του παρουσιάστηκε μια πανέμορφη πριγκίπισσα, αλλά φαντάζεστε σε τι κατάσταση. Ήταν μούσκεμα, το νερό έτρεχε από τα ρούχα της και τα γοβάκια της ήταν γεμάτα λάσπες...

«Είμαι μια-αψιού! - πραγματική πριγκίπισσα και χάθηκα-αψιού! - στην καταιγίδα!»

Την έβαλαν μέσα, της έδωσαν ζεστά ρούχα και η πριγκίπισσα τους είπε την ιστορία της. Πως είχε χαθεί στο δάσος όταν άρχισε η καταιγίδα και πως ήταν μια στ' αλήθεια μια πραγματική πριγκίπισσα.

«Αυτό θα το δούμε», είπε η βασίλισσα και πήγε να ετοιμάσει το δωμάτιο της κοπέλας. Έβαλε στο κρεβάτι της είκοσι στρώματα και από πάνω αλλά είκοσι πουπουλένια. Της έβαλε και δέκα μαξιλάρια και μεταξωτά σεντόνια. Αλλά κάτω από τα στρώματα έβαλε ένα μικρό μπιζέλι!

Όταν η πριγκίπισσα πήγε να ξαπλώσει το κρεβάτι ήταν τόσο ψηλό που χρειαζόταν σκάλα για να ανέβει!

«Έβαλα όλα αυτά τα στρώματα για να αισθάνεσαι πιο βολικά», της είπε η βασίλισσα και την καληνύχτισε.

Το επόμενο πρωί η βασίλισσα τη ρώτησε αν κοιμήθηκε καλά. Η  πριγκίπισσα δίστασε για λίγο αλλά της απάντησε με ειλικρίνεια.

- «Το δωμάτιο μου ήταν πολύ όμορφο,τα σεντόνια πολύ απαλά και τα μαξιλάρια πολύ αφράτα. Αλλά... το κρεβάτι ήταν πολύ σκληρό. Ένιωθα σαν να κοιμόμουν πάνω σε πέτρες. Όλο το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ και σήμερα το πρωί ήμουν γεμάτη μελανιές. Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα».

Τότε η βασίλισσα και ο πρίγκιπας κατάλαβαν πως η κοπέλα ήταν  μια αληθινή πριγκίπισσα.

Μόνο μια αληθινή πριγκίπισσα θα μπορούσε να είναι τόσο ευαίσθητη ώστε να ενοχληθεί από ένα τόσο δα μπιζέλι κάτω από είκοσι  στρώματα και άλλα τόσα πουπουλένια. Κι ο πρίγκιπας αποφάσισε να την παντρευτεί όχι μόνο γιατί ήταν μια πραγματική πριγκίπισσα αλλά και γιατί την είχε ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που την είδε και εκείνη το ίδιο. Ο γάμος τους γιορτάστηκε με χαρές και πανηγύρια και κράτησε 3 μέρες και 3 νύχτες. Και αν ταξιδέψετε ποτέ κι αποφασίσετε να πάτε στο παλάτι του πρίγκιπα ζητήστε να δείτε τη κάμαρα της πριγκίπισσας. Εκεί ακόμη και σήμερα βρίσκεται πάνω σε ένα πουπουλένιο μαξιλάρι το μικρό μπιζέλι, αν δεν το έχει κλέψει κανείς.  Ναι, αυτή ήταν μια αληθινή ιστορία!


29/10/2020

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.

Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ.

Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την ταΐσε. Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο.

Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.

Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όλο δούλευε, όσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ότι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.

Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.

– Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία.

Το σπουργίτι που την είδε τόσο στενοχωρημένη – και που την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα – δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος.

Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:

– Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.

Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:

– Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;

– Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.

– Και τι θέλεις, δηλαδή;

– θέλω να τους γίνω χρήσιμη, θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.

-Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;

– Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;

– Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι, θα σε κάνω αυτό που θέλεις. Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες.

Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα.

Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι, έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μαγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι.

Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο.

Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ’ την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.

Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν να ‘ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ’ τις καντήλες όλες οι εκκλησιές.

 



παραμύθια και διαθεματική προσέγγιση

31/3/2020

2ο παραμύθι
"τα τρία γουρουνάκια"
(αγαπημένο και χιλιο-διαβασμένο)



αφήνουμε τα παιδιά να ακούσουν το παραμύθι....και στη συνέχεια το τραγούδι για τον αριθμό "3"


ας εξασκηθούμε στον προφορικό λόγο:
  • τι υλικά χρησιμοποίησαν τα γουρουνάκια για να φτιάξουν τα σπιτάκια τους;
  • πως ο λύκος κατάφερε και γκρέμισε τα δύο σπιτάκια;
  • γιατί δεν τα κατάφερε στο τρίτο σπιτάκι;
  • ποιο γουρουνάκι σου αρέσει περισσότερο και γιατί;
(στα 3 επόμενα φύλλα εργασίας το παιδί θα χρειαστεί τη βοήθειά σας για να καταγράψει τις απαντήσεις του- και αυτές οι εργασίες σχετίζονται με τον προφορικό λόγο)




στη συνέχεια δείχνουμε στα παιδιά την καρτέλα με τις εικόνες και το παροτρύνομαι να μας αναδιηγηθει το παραμύθι
συνεχίζοντας αυτή τη δραστηριότητα μπορούμε να του δείξουμε την καρτέλα με ανακατεμένες τις εικόνες και να προσπαθήσει να τις βάλει στη σειρά 
εναλλακτικά κατασκευάζουμε μαζί με το παιδί τον κύβο αναδιήγησης:
(τις εικόνες του κύβου μπορεί να τις ζωγραφίσει πρώτα το παιδί)

να κάνουμε και μια προσπάθεια στο γραπτό λόγο:
(γράφω τη λεξούλα όπως μπορώ)



και προγραφικές ασκησούλες για τα προνήπια:

ας ασκηθούμε στα μαθηματικά
                             
                                   κυκλώνω τον σωστό αριθμό




 τι θα λέγατε και για μια άσκηση παρατηρητικότητας:
αλλά και για ένα λαβύρινθο;
τέλος με τα δύσκολα πάμε να κάνουμε τέχνη
να ζωγραφίσουμε

να φτιάξουμε δαχτυλόκουκλες για να μπορούμε να παίζουμε
ή φιγούρες των ηρώων του παραμυθιού που μπορούμε να τις κολλήσουμε σε καλαμάκια

να κόψουμε μάσκες....

και τέλος να τραγουδήσουμε..."το άσπρο γουρουνάκι"
Παίζει με τα σύννεφα τ’ άσπρο γουρουνάκι κάνει τρέλες και βουτιές στο λευκό βαμβάκι μέχρι να παγώσουν κι ύστερα τα γρατζουνά χιόνι για να δώσουν κι ο μπαμπάς του από μακριά με καμάρι το κοιτά... Στην κοιλιά τα γαργαλάει τη βροχή να ρίξουν τα κρεμάει στο σχοινί λίγο να τραβήξουν τα φυσάει δυνατά μέχρι να παγώσουν κι ύστερα τα γρατζουνά χιόνι για να δώσουν


να περνάτε όμορφα
                                💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗


1ο παραμύθι

29/3/2020

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

ακούμε το παραμύθι και στη συνέχεια απαντάμε στις ερωτήσεις:
  1. πόσες φορές επιχείρησαν τα λυκάκια να φτιάξουν σπιτάκι και τι υλικά χρησιμοποίησαν τη κάθε φορά;
  2. ποιο από τα σπιτάκια θεωρείς ότι ήταν το πιο γερό και γιατί;
  3. ποιον ήρωα επιλέγεις από το παραμύθι, τι θα έκανες εσύ αν ήσουνα στη θέση του;

απαντώ με τη λεξούλα ΣΩΣΤΟ ή ΛΑΘΟΣ στις ερωτήσεις:
  • τα λυκάκια ήταν τρία
  • ο ύπουλο κακό γουρούνι το λέγαν "Ρούνι"
  • τα λυκάκια έφτιαξαν το πρώτο τους σπιτάκι με άχυρα
  • τα λυκάκια έφτιαξαν το λουλουδένιο σπιτάκι με γαρύφαλλα
  • για κουδούνι κρέμασαν στο σπιτάκι τους ένα τριαντάφυλλο
  • τα λυκάκια κέρασαν στο ύπουλο κακό γουρούνι παγωτό
συμπληρώνω (προφορικά) τις προτάσεις:

μια φορά και έναν......
ζούσαν 3 μικρά...............
που φοβόταν πάρα πολύ το Ρούνι- Ρούνι το...............

ας γράψουμε το Λ και λ από τη λέξη Λύκος
για προνήπια:

τα επόμενα φύλλα εργασίας για τα μεγάλα νήπια (γράφουν όπως μπορούν)


ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ας ζωγραφίσουμε μια σκηνή του παραμυθιού
ακούω το ποιηματάκι και εργάζομαι ως εξής:




ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ




ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

ακούμε το τραγουδάκι "είμαι ένα γουρουνάκι" και κινούμαστε ρυθμικά

 ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

😛😛😛😛😛






























η κοκκινοσκουφίτσα, έτσι κι αλλιώς

μετά την αφήγηση η δραματοποίηση....




και τα φύλλα εργασίας για το παραμύθι





η τελεία










ΠΙΝΟΚΙΟ































Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΛΙΩΣΕΙ

Για παιδιά νηπιαγωγείου αλλά και για πρώτες τάξεις του δημοτικού, ένα ωραίο βιβλίο ως αφόρμηση για να μάθουμε τον κύκλο του νερού, είναι «Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει» του Μάνου Κοντολέων από τις εκδόσεις Πατάκη.









Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Ένας από τους πιο γνωστούς και διδακτικούς μύθους του Αισώπου είναι η ιστορία της αλεπούς με τα σταφύλια. Η δραματοποίηση αυτού του μύθου αποτελεί μια καλή ευκαιρία να διδαχτούν οι μικροί μαθητές ότι δεν ωφελεί να μειώνουμε την αξία αυτού που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε, κατηγορώντας ταυτόχρονα κάποιον άλλο για τη δική μας αποτυχία.

Μια ιστορία σκέφτηκα
να σας διηγηθώ
μια ιστορία αλλιώτικη
σε σας παιδιά θα πω!

Μια αλεπού προσπάθησε
που ήταν νηστική
να φάει σταφύλια νόστιμα
από άμπελο ψηλή!

Ακούστε όμως τι έγινε
σαν έφτασε κοντά
ακούστε πώς τους μίλησε
και τι είπανε κι αυτά!

Αλεπού:
Πωπώ σταφύλια νόστιμα
που 'χεις κληματαριά!
Απ' την πολλή την πείνα μου
τα βλέπω για... διπλά!
Άλλα μεγάλα κόκκινα
άλλα πιο ανοιχτά
μα όλα πεντανόστιμα
κι όλα τους ζουμερά!

Σταφύλι 1:
Είμαστε πλέον ώριμα
σταφύλια να τα φας
κι όχι μονάχα λαίμαργα
συνέχεια να κοιτάς!

Σταφύλι 2:
Γεύση γλυκιά χαρίζουμε
κι απίθανο χυμό
αν κάποιος μες στο στόμα του
μας βάλει στο λεπτό!

Σταφύλι 3:
Εμάς να προτιμήσετε
αυτή την εποχή
κυρα-αλεπού μας έξυπνη
για σίγουρη τροφή!

Σταφύλι 4:
Κι αν δεν προλάβεις σήμερα
όλους μας να μας φας
μπορείς μέρες ολόκληρες
μετά να μας τρυγάς!

Σταφύλι 5:
Κι έτσι κρασί θεσπέσιο
μπορεί να παραχθεί
αν κάθε ρώγα σίγουρα
κι αργά θα πατηθεί!

Aλεπού:

Πολύ ωραία μου' πατε
όλες τις ομορφιές
κι όλες αυτές που κρύβετε
τις τόσες νοστιμιές!

Όμως δε φτάνω η άμοιρη
να κόψω ούτε μια
από τις ρώγες σου
όμορφη, καλή κληματαριά!

Κληματαριά:

'Ελα αλεπού, προσπάθησε
δεν είσαι μακριά
λίγο ακόμα κι έφτασες
τα νόστιμα τσαμπιά!

Αλεπού:
Οχού, λοιπόν, βαρέθηκα!
Πόσο να τεντωθώ
και για σταφύλια άγουρα
εγώ να προσπαθώ!

Τώρα που βλέπω αντίκρυ μου
λίγο πιο καθαρά
ανώριμη και άγουρη
είσαι κληματαριά!

(Η αλεπού απομακρύvεται
και τα σταφύλια την κοιτούν
με απορία και θυμό.)

Aφηvητής:
Κι έτσι απομακρύνθηκε
κι έμεινε νηστική
και δεν το παραδέχτηκε
πως έφταιγε αυτή!

Σταφύλια:

Πολλές φορές οι άνθρωποι
το κάνουνε κι αυτό:
όταν αποτυγχάνουνε
να λέν' "Δε φταίω εγώ!".

Μα έτσι είναι απίθανο
να έρθουν αγαθά,
σε άλλους όταν φταίξιμο
ρίχνεις κάθε φορά!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΑΠΗΣ

ΓΙΟΡΤΗ ΑΓΑΠΗΣ στο Νηπιαγωγείο μας...με αφορμή τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου https://www.youtube.com/watch?v=Mhg9UlCMBoc και το πρόγευμά μας φ...