Τα ρούχα μου είναι φαρδιά. Χωράνε όλες τις διαθέσεις μου. Στο τσαλακωμένο μου καπέλο, έχω ένα φρέσκο λουλούδι κι ενώ θα 'θελα να πω και ένα τραγουδάκι...
και η ΛΥΠΗ
αλλά τα ρώτησα: πως θα μπορούσα να κλάψω με τη μπογιά κάτω από τα μάτια μου; Τα δάκρυα μου θα γίνουν αιώνια, δε θα ξεβάψουν ποτέ...
γι αυτό και συμφωνήσαμε κάθε Αποκριά - όταν θα ανταμώνουμε- να τραγουδάμε, να χορεύουμε και να ξεφαντώνουμε μόνο...και θα το τηρήσουμε...ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου