μίλα μου για μήλα...

 

μίλα μου …για μήλα

και μαθαίνουμε τα πάντα για το αγαπημένο μας φθινοπωρινό φρούτο…

 Αυτό το πανάρχαιο φρούτο έγινε αφορμή για οριακά γεγονότα. Αυτό έφαγαν άλλωστε οι πρωτόπλαστοι και απώλεσαν τον Παράδεισο μαζί με την αρετή τους.

Μήλο πέταξε η θεά της φιλονικίας στο γλέντι του γάμου του Πηλέα και της Θέτιδας και ούτε λίγο ούτε πολύ έγινε αυτό το μήλο η αιτία του Τρωικού Πολέμου.

Μήλο είδε να πέφτει από τη μηλιά ο Ισαάκ Νεύτων και ερεύνησε και διατύπωσε τους νόμους της βαρύτητας.

στους οποίους .....πειραματιστήκαμε και μεις

Ένα μήλο τοποθετημένο πάνω στο κεφάλι του παιδιού του έπρεπε να χτυπήσει με το βέλος του τόξου του ο Γουλιέλμος Τέλος, εθνικός ήρωας των Ελβετών. Σε αυτήν τη δοκιμασία τον καταδίκασε ο Αυστριακός κατακτητής «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». Το χτύπησε πράγματι και έτσι γλίτωσε το παιδί, αλλά το γεγονός έγινε αφορμή να επαναστατήσουν οι Ελβετοί και τελικά να απαλλαγούν από τους Αυστριακούς.

Το μήλο της μηλιάς, συμβολίζει την αγάπη, τον έρωτα και τη γονιμότητα. Ένα παιδικό - λίμερικ τραγουδάκι λέει: …Πήγα στην κυρία / μου ’δωσε ένα μήλο / μήλο δαγκωμένο / το ’φαγε η κόρη κι έκανε αγόρι… Σε πολλά τραγούδια και σε λαϊκά παραμύθια ο νέος διαλέγει την καλή του, ανάμεσα σε πολλές νέες, προσφέροντάς της ένα μήλο. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας το μήλο καρφώνεται στην κορυφή του φλάμπουρου σε γαμήλιες τελετές. Άλλοτε πάλι ένα δηλητηριασμένο μήλο γίνεται η αφορμή για παραμύθι αλλά και για να βρει η Χιονάτη τον καλό της πρίγκηπα.

Γίνεται τραγούδι παραδοσιακό και τραγουδιέται από μικρούς και μεγάλους: «Μήλο μου κόκκινο, / ρόιδο βαμμένο / εσύ με μάρανες / τον πικραμένο…», αλλά και…: «Μηλίτσα που ’σαι στον γκρεμνό τα μήλα φορτωμένη τα μήλα σου λιμπίζομαι, τον εγκρεμνό φοβούμαι…»…και πώς να μη τα χορέψεις τέτοια τραγούδια….

Τελικά στο Νηπιαγωγείο μας μάθαμε πολλά-πολλά για τα μήλα ….μάθαμε ότι στην Ελλάδα παράγουμε πολλές ποικιλίες όπως τα κόκκινα, τα γλυκά κίτρινα (μπανανόμηλα) και τα ξινόμηλα που είναι πράσινα. Αλλά και τα φιρικάκια που τρελαίνουν τα  παιδάκια. Και πώς να μη μας τρελάνουν τα αρωματικά φιρίκια, τα μικρά νόστιμα μηλαράκια όταν μάλιστα με τη βοήθεια των αγαπημένων μαμάδων Ελένης, Τάνιας και Κατερίνας, τα καρφώνουμε σε ξυλάκια, τα βουτάμε σε κόκκινη καραμέλα και τα πασπαλίζουμε με καραμελόσκονη…και τέλος τα γευόμαστε.

η θεματική "μίλα μου για μήλα", έκλεισε με το πιο γλυκό τρόπο. Ευχαριστούμε θερμά τον Βασίλη Λουλέ (μπαμπά της Δέσποινας) για τα φιρίκια που πρόσφερε στα παιδιά μας. Την Ελένη Μουσουλή - Μπαζούκη για την κατασκευή της καραμέλας, καθώς και τις μαμάδες Τάνια Λουλέ και Κατερίνα Τσούκα για τις ζαχαροπλαστικές τους ικανότητες και την πολύτιμη βοήθειά τους