Κάπου ένα παιδί μετράει τα άστρα, σε κάποια γειτονιά μετράει τα παιχνίδια του και σε άλλες  μεριές του πλανήτη δεν ξέρει καν να μετράει τις πληγές του, τις νιώθει...

 

 

 

Η 11^η Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού. Τα παιδιά όλου του κόσμου γιορτάζουν, ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσης του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του (σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού 1959, Αρχή Πρώτη).

Τα παιδιά βέβαια θα έπρεπε να γιορτάζουν κάθε μέρα. Κι αυτό γιατί τα παιδιά όπως και οι ενήλικες έχουν δικαιώματα. Δικαιώματα που παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, (κενό γράμμα για πολλές χώρες) , εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια, να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, να υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικών κρίσεων, να βιώνουν την καταστροφή και τη βία από την κούνια τους, να ορφανεύουν, να ακρωτηριάζονται ή και να σκοτώνονται στους πολέμους, να πεθαίνουν κατά χιλιάδες καθημερινά από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Αλλά και στη χώρα μας τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα. Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, αθώα θύματα της οικονομικής κρίσης, βιώνει άσχημες συνθήκες τα τελευταία χρόνια. Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010). Μεταξύ των φτωχών νοικοκυριών, το 21,6% είναι οικονομικά αδύναμα για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών των παιδιών τους και το 37,1% δεν έχει ικανοποιητική θέρμανση. Στους σιωπηλούς και ύπουλους αυτούς εχθρούς της υγείας των ελληνόπουλων έρχεται να προστεθεί η βία και η εγκληματικότητα που από το 2008 έως σήμερα έχει αυξηθεί πάνω από 40% ενώ αναμένεται περαιτέρω αύξηση.

 Φέτος συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από την ημερομηνία ίδρυσης της  UNISEF, 11  Δεκεμβρίου 1946, που καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Με την ευκαιρία της επετείου τα παιδιά όλων των νηπιαγωγείων της πόλης του Τυρνάβου, γιόρτασαν και έστειλαν με το δικό τους τρόπο μηνύματα αγάπης σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου. Χάρισαν το αγαπημένο τους παιχνίδι για να φτάσει στα χέρια κάποιου «φίλου τους» που το χει ανάγκη, ζωγράφισαν τις ευχές τους και τις άφησαν να ταξιδέψουν με μπαλόνια, ένωσαν τις φωνές τους και «απαίτησαν» από τους μεγάλους να σέβονται το δικαίωμα κάθε παιδιού στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην αρμονική ανάπτυξη, στην οικογενειακή σταθερότητα, στην ασφάλεια, στη ζωή…

Τέλος, ευχήθηκαν να μη δακρύσει ποτέ παιδί από απόγνωση, ανέχεια, ορφάνια,  καταπίεση… και να επιστρέψει πίσω σε κάθε παιδί, το χαμόγελο, η ελπίδα, το δικαίωμα στο όνειρο.

                                                                                          Λέλα Μάγγου